Opis. Krzew dwupienny, do 2 m wysokości. Gałązki za młodu srebrzyście owłosione, później brunatne z wiśniowym odcieniem, błyszczące. Liście spodem srebrzyście kunerowate, z wierzchu gęsto owłosione, szarozielone, długości - 3,5-7,5 cm i szerokości 1,2-2,5 cm, eliptyczne, wyraźnie podwinięte, z krótkim ogonkiem. Kwiatostany (kotki) gęste, wielokwiatowe, wraz z osią owłosione, męskie do 3 cm, żęńskie 2-8cm długości. Kwiat meski z jednym gruczołem miodnikowym. Słupek gęsto owłosiony. Torebka okryta włoskami, pękająca klapami. Nasiona z włoskami lotnymi. w obrebie gatunku wyróżnono kilka odmian, z których dwie var.  angustifolium i var. marrubifolia występują w Polsce. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Większość populacji jest bardzo zróżnicowana. Największe -występują obecni w Kotlinie Biebrzańskiej i w Karkonoszach.

Występowanie. Potwierdzona tylko na kilku stanowiskach, w 3 obszarach: na Mazurach, na Lubelszczyźnie oraz w Sudetach. Niektóre stanowiska są chronione w Karkonoskim, Biebrzańskim i Poleskim PN oraz w kilku rezerwatach (np. Stare Biele w Puszczy knyszyńskiej)

Siedlisko. W Karkonoszach wierzba laponska jest gatunkiem charakterystycznym dla reliktowego zespołu zaroślowego w piętrze kosówki; na Mazurach i Lubelszczyźnie rośnie na torfowiskach przejściowych i niskich, rzadziej wysokich. Sporadycznie występuje na wilgotnych łąkach trzęślicowych. Rośnie w miejscach otwartych lub częściowo ocienionych.

Zagrożenie i ochrona. Osuszanie i eksploatacja torfowisk, koszenie i wypas. Łatwo krzyżuje sie z innymi wierzbami co prowadzi do wypierania czystej formy przez mieszańce. Zamieszczona w "Polskiej czerwonej księdze roślin".

Źródło: Flora Polski Rośliny chronione, H. Piekoś-Mirkowa, Z. Mirek, Warszawa 2006