Opis. Wieloletnia, niziutka roślina wysokosci 3(4) cm, o barwie ciemno niebieskiej z licznymi pędami płożącymi, z których wyrastają krótkie, wzniesione gałązki bardzo gęsto ulistnione, z rzadka owłosione. Liście odgięte na wierzchołku, drobne, długości do 6 mm, grube i sztywne, jajowate lub podłużne łopatkowate, z dołeczkowatym wypotnikiem węglanu wapnia, na spodzie  z kantem, na całym brzegu dość długo orzęsione; liście na pędach płonnych ustawione w 4 szeregach. Kwiaty wyrastające pojedyńczo na szczycie pedów kwiatowych. Kielich o 5 orzesionych działkach. Płatków korony 5(rzadziej 4), fioletowopurpurowych lub różowoliliowych, długości 7-12 mm, znacznie dłuższych od działek. Precików 10. Słupek na wpól dolny, z 2 długimi szyjkami. Owocem wielonasienna torebka. Kwitnie od maja do lipca. 

Występowanie. Sudety (Karkonosze) oraz Tatry, dość częsta, z centrum wystepowania w piętrach halnym i turniowym. W Karkonoszach bardzo rzadki, tylko w Małym Śnieżnym Kotle, gdzie rośnie wraz z innymi gatunkami skalnic.

Siedlisko. Siedliskiem gatunku są skały, piargi i murawy naskalne, na różnych typach podłoża. Najczęściej jednak występuje na podłożu zasobnym w węglan wapnia.

Podobnym gatunkiem jest skalnica odgiętolistna S. retusa, która rośnie wyłącznie na podłożu krystalicznym; jej kwiaty są wyraźnie mniejsze (4-6 mm), a liście tylko w nasadzie krótko orzęsione.

Zagrożenie i ochrona. Gatunek regionalnie krytycznie zagrożony (CR). Spotykana nadzwyczaj rzadko, jedynie w wyższej części wychodni bazaltu. Według obserwacji Schweitzera, stan populacji w roku 1993 uległ nieznacznej poprawie.

Źródło: Flora Polski Rośliny górskie, H. Piekoś-Mirkowa, Z. Mirek, Warszawa 2007