Opis. Roślina dwuletnia, rzadziej wieloletnia, wysokości (5) 10-20(30) cm, naga. Łodyga dość gruba, rozgałęziona od samej nasady, z pędami bocznymi pokładającymi się lub łukowato wzniesionymi. Liście nieco mięsiste, odziomkowe zebrane w gęstą różyczkę, o długich ogonkach i szerokojajowatosercowatej blaszce, prawie całobrzegie; łodygowe siedzące i obejmujące łodyge sercowatą nasadą, brzegiem odległe zatokowozabkowane. Kwiaty na dość grubych szypułkach, skupione na szczycie łodygi i gałązkach bocznych w groniaste kwiatostany. Płatki korony długosci 4-8 mm, białe z lekko żółtawym odcieniem. Owoc w postaci eliptycznodeltoidalnej lub odwrotnie jajowatokulistej łuszczynki długości 5-8,5 mm i szerokości 2,5-4 mm. Nasiona w liczbie 5-7 w każdej komorze łuszczynki, długości około 1 mm z płaskimi brodawkami na powierzchni. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Zakwita w drugim roku życia. Populacje liczą od kilku do stu kilkudziesieciu osobników.

Występowanie. Bardzo rzadki gatunek endemiczny, wysokogórski, znany z około 10 stanowisk w tatrach Wysokich, głównie w pietrze turniowym, rzadziej halnym.

Siedlisko. Wilgotne żwirki, piargi i skały; na podł0ozu bezwapiennym.

Zagrożenie i ochrona. zamieszczona na "Czerwonej liscie IUCN" jako gatunek rzadki. Według "Polskiej czerwonej księgi roślin" ma status gatunku narażonego na wyginiecie. Warzucha tatrzańska mimo, ze wystepuje wyłącznie na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego, jednak na niektórych stanowiskach położonych przy szlakach turystycznych jest narażona na przypadkowe zniszczenie. Od 2004r. podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Jest objęta Dyrektywą Siedliskową.

Źródło: Flora Polski Rośliny chronione, H. Piekoś-Mirkowa, Z. Mirek, Warszawa 2006