Opis. Dość rzadko spotykana u nas trawa. Wyrasta do 75 cm. Liście szarozielone, dość sztywne, w gęstych kępach, długość do 17,5 cm, równowąskie lub nawet nitkowate, zwinięte rynienkowato, wiechy dość luźne, przewisające, bladozielone, czasem purpurowonabiegłe, po dojrzeniu żółtawe. Kwitnie VI-VII.
Występowanie. W Polsce występuje tylko w Sudetach i osiąga tutaj północną granicę ciągłego zasięgu. Notowana była na zaledwie 5 stanowiskach, z których istnieją obecnie tylko 3: Ożary, Nowa Ruda-Dzikowiec i Góra Grodzik koło Mysłowa.
Siedlisko. Rośnie na stanowiskach nasłonecznionych, suchych, na glebie zasadowej, ubogiej często kamienistej. Rośnie na piaskach, rumoszu skalnym, piargach, żwirze. Preferuje umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. Jest autotrofitem i hemikryptofitem.
Zagrożenie i ochrona. Populacje są izolowane i małe, liczą od kilkunastu do kilkudziesięciu kęp. Perłówka orzęsiona jest gatunkiem pionierskim, zasiedlającym półki i rumosz skał wapiennych. Eutrofizacja oraz przekształcenie bezpośredniego otoczenia powodują, że obecnie na wszystkich stanowiskach jest wypierana przez bardziej ekspansywną roślinność.
Źródło: Zagrożone Gatunki Flory Naczyniowej Dolnego Śląska, Z. Kącki, Wrocław 2003; Byliny ogrodowe, J. Marcinkowski, Warszawa 2002;
