Opis:

hełm półokrągły lub sierpowaty; główka miodników tępa (niezakrzywiona); podkwiatki 1-2 (-3) mm dł. W Polsce występują dwa podgatunki.

Tojad sudecki typowy A. p. subsp. plicatum.

Podgatunek typowy posiada dwie odmiany:

- tojad sudecki typowy A. p. subsp. plicatum var. plicatum: szypułki kwiatowe

owłosione.

- tojad sudecki Kluzjusza A. p.subsp. plicatum var. clusianum (Rchb.) Mitka &

Starmühl.: szypułki kwiatowe nagie.

Drugim podgatunkiem jest tojad sudecki gruczołowy A. plicatum subsp.sudeticum Mitka

(endemit Sudetów Wschodnich): szypułki kwiatowe z domieszką włosków gruczołowych; słupki nagie lub owłosione.

Status: endemit środkowoeuropejskich gór hercyńskich (Sudety, Hrubý Jeseník, Krušne hory, Bayerischer Wald, Szumawa).

Siedlisko: piętro alpejskie i subalpejskie: wśród skał, w kosodrzewinie oraz w źródliskowych ziołoroślach.

Występowanie w Polsce: Zachodnie i Wschodnie Sudety (Karkonosze i Masyw Śnieżnika).

Uwagi: tojad sudecki gruczołowy A. plicatum subsp. sudeticum jest endemitem Sudetów Wschodnich. Prawdopodobnie jest reliktem glacjalnym powstałym w wyniku hybrydyzacji A. firmum i A. plicatum w którymś z pleniglacjałów (maksymalnych zlodowaceń), gdy te dwa wysokogórskie gatunki tworzyły strefę kontaktu na przedpolu gór w rejonie Bramy Morawskiej oddzielającej Karpaty i Sudety.

Źródło:

MITKA J. 2001. Aconitum callibotryon Rchb. [W]: R. Kaźmierczakowa, K. Zarzycki (red.).

Polska Czerwona Księga Roślin. Instytut Botaniki im. W. Szafera, PAN, Kraków.