Opis. Bylina wysokości 20-30 cm, z płożącymi się rozłogami. Łodyga cienka, w górnej części szorstka, w dole ulistniona. Liście jasnozielone, wiotkie, płaskie, szerokości 2-3(4) mm, nieco szorstkie. Na szczycie łodygi jeden kłos męski; poniżej niego 2-3 podłużne jajoowate kłosy żenskie długości 6-10 mm, zwieszone na dość długich szypułkach. Najnizsza podsadkapodobnej długości jak kwiatostanz krótka pochwą. kwiaty wyrastają w kątach lancetowatych, czerwonobrunatnych przysadek, na grzbiecie zielonych; meskie z 3 pręcikami, żeńskie ze słupkiem o 3 znamionach. Pęcherzyki jasnozielone, jajowate, długości około 3 mm, krótsze i szersze od przysadek, na szczycie z bardzo krótkim dzióbkiem. Owocem orzeszek otoczony pecherzykiem. Kwitnie w lipcu i sierpniu.

Występowanie. Gatunek skrajnie rzadki, znany zaledwie z dwóch stanowisk w Karkonoskim Parku Narodowym; w pobliżu Wielkiego Stawu (1300 m n.p.m.) - kilkanascie osobników, i pod Szrenicą (1220 m n.p.pm.) - około 30 osobników.

Siedlisko. Występuje głównie na torfowiskach przejściowych i rzadko  w źródliskach.

Zagrożenie i ochrona. Bardo małe populacje turzycy patagonskiej są zagrożone z powodu bliskości szlaku turystycznego, jak również wskutek ekspansji silniejszych konkurencyjnie gatunków traw. W "Polskiej czerwonej księdze roślin" zaliczona do gatunków krytycznie zagrożonych. od 2004r. znajduje sie na liście roślin objetych ścisłą ochroną gatunkową.

Źródło: Flora Polski Rośliny chronione, H. Piekoś-Mirkowa, Z. Mirek, Warszawa 2006